අපි චිත්‍රපටියක් හදමු......!

අපි චිත්‍රපටියක් හදමු......!

එහෙම කිව්වම කෙනෙක්ට හිතෙන්න පුළුවන් , මේ යකාට පිස්සු කියලා..

ඉතින් , එහෙම හිතෙන එකේ වරදකුත් නෑ...

හේතු තුනක් නිසා (මම හිතන විදිහට )

01 ,

අපේ ලාංකික ප්‍රේක්ෂකාගාරයට වැඩක් කරන්න හිතනවා කියන්නේ....................?

වැඩේට කලින් ඒ කෙනා මනෝ විද්‍යා දොස්තර වරයෙක්ට පෙන්වන එක හොඳයි වගේ කාරණයක් ...

එය ඉතා හොද සිහියෙන් යුතුව ගත්ත තීරණයක් බවට තහවුරු කරගන්න එක කොයි එකටත් හොදයි...

02 ,

චිත්‍රපටි කියලා මෙහෙ හදන ඒවා 90% ක්ම දකිනකොට, මුන්ට පිස්සු කියල ප්‍රේක්ෂකාගාරයට හිතෙන නිසා. වැදගත්ම කාරණය වෙන්නේ ප්‍රේක්ෂකාගාරය බොහෝවිට එසේ සිතීම ඉතාම සාධරණ නිසා....

03 ,

කොහොම හරි හදපු චිත්‍රපටියක් , පෙන්න ගන්න විදින අප්‍රමාණ දුක් කන්ද එක්ක , ඒ අයට පිස්සු හැදෙන්නේ නැතිව බේරෙන එක පුදුමයට කාරණයක් නිසා.

ඒ කොහොම උනත් රස විදීමක් සහිත කෙනෙක් කියන්නේ බොහෝවිට පිස්සෙක්. එවැනි යමක් ප්‍රායෝගිකව පටන් ගන්න හිතෙනවා කියන්නේ අසනීපය සෑහෙන්න ඔඩු දුවලා. මනෝ වෛද්‍යවරයෙකු වහාම හමු විය යුතු තරමටම...( අනික් අයට සාපේක්ෂව ලෝකේ වෙනස් විදිහට පෙනෙන්නේ පිස්සොන්ට ..)

ඒ නිසා,

අපි චිත්‍රපටියක් හදමු.

හැබැයි, එතකොට කෙනෙක් මට කියන්න පුළුවන් “කෝ ඉතින් තමුසේ චිත්‍රපටියක් තියා ලංකාවේ TV චැනල් එකකට මෙගා නාට්ටියක් වත් කරලා නෑනේ ’’ කියල. ඒකටත් ගැලවිල්ලට කියන්න මට හේතුවක් තියනවා.

චිත්‍රපටයක් කිරීම සඳහා ඔබට “ කැමරාවක් සහ සිනමාත්මක අදහසක් ” තිබිය යුතු වේ....... කියල අදහසක් සමහර විට ඔබට අහන්න ලැබිලා ඇති.... එය මටත් සාධාරණයි.

කැමරාවක් නම් මොනවහරි කරගන්න පුළුවන්. සිනමාත්මක අදහසක්..............................................................................................?

ඒ නිසා තව දුරටත් මම චිත්‍රපට කරුවෙක් වීමට සෑහෙන දුරින්...

“කැමරාවක් සහ සිනමාත්මක අදහසක් ....”

මම හිතන්නේ ටිකක් එහාට කතාකලයුතු කාරණයක්.

පරිඝනක සජීවීකරණය හැරුනාම, චිත්‍ර ශිල්පියාට පින්සල, කවියාට පැන්සල වගේ තමයි සිනමා ශිල්පියාට කැමරාව. ඔහු සිය කතාව කියන්න පාවිච්චි කරන මෙවලම කැමරාව. එහි ඇස තිරය ඉදිරිපිට වාඩිවෙන කෙනා වෙනුවෙන් රූප දකිනවා. නළු නිළියන් , ආලෝකය , පසුතල , හඩ, සංස්කරණය ඊලග කාරණා ... කැමරා කාචයෙන් කරන රූපය ප්‍රති නිෂ්පාදනය කිරීම තමයි වැදගත්ම වැඩේ...

ඒ වගේමයි සිනමාත්මක අදහස...

ඔබ කරන්නේ සිනමාව නම්, ඔබ ලග ඇති අදහස ඊට‍ සුදුසු එකක්ම විය යුතුයි...

සමහර කෙනෙක් කියනවා “ ඒක හොද ආදර්ශයක් සමාජයට දෙන චිත්‍රපටි යක් ” කියලා. ඊට පස්සේ පාසල් දරුවෝ ටිකයි , ගමේ සමිති වල අම්මලා තාත්තලා ටිකයි චිත්‍රපටි වන්දනාවේ ගෙනියනවා. නමුත් චිත්‍රපටිය කින් ආදර්ශ දෙන්න ගියොත් කලාවේ අරමුණු මග හැරෙන්න පුළුවන්. කලාවේ අරමුණ වෙන්නේ රසවින්දනයක් ලබාදීම විතරයි. එය දුක , සතුට, ශෝකය,භීතිය, රාගය , ත්‍රාසය ඕන එකක් වෙන්න පුළුවන්. ඒ නිසා ඔබ ලග තිබෙන අදහස පිනිවිඩ ලබාදීමෙන් තොර එකක් වෙනවා නම් අගෙයි... මොකද පණිවිඩ බෙදා හරින එක තැපැල් කරුවාගේ මිසක් සිනමා කරුවාගේ රාජකාරිය නෙමෙයි..

ඇතම් දහස් වටින අදහස් තියනවා, එය සමහර විට කවියක් සදහා සුදුසු විදිහක එකක් . එවැන්නක් මොනම් ආකාරයකට වත් චිත්‍රපටයකට හරියන්නේ නෑ... සමහර ඒවා කෙටි කතාවකට හරි. කවියට කොහෙත්ම බෑ. ඒ වගේමයි සමහර අදහස් චිත්‍ර පටයට හරි. එය කෙටිකතාවකට , නව කතාවකට හරියන්නේ නෑ… ඒ නිසා ඔබ බලාපොරොත්තු සහගතව හිතේ තියාගෙන ඉන්න අදහස හරියටම චිත්‍රපට අදහසක්ද යන්න පරෙස්සමට විග්‍රහ කර ගන්න... එය චිත්‍රපට අදහසක් නෙමෙයි නම් හරියන තැනකදී පාවිච්චියට අරන් තියන්න.

(බහුතරයක් අපේ චිත්‍ර පටි වලට ගෙනත් තියන බොහෝ අදහස් , චිත්‍රපට වලට තියා කවිබණ කැසට් එකකට වත් හරි නැති ඒවා ...)

එනිසා ඔබ ලග තියෙන අදහස හරියටම සිනමාවට හරිද ..? බලන්න. එවැන්නක් තියනවා නම්,

අපි චිත්‍රපටියක් හදමු.

සිනමා සහ රූපවාහිනී නිෂ්පාදන කියන්නේ සාමාන්‍යයෙන් ලෝකයේ මිල අධික කටයුතු ලෙසයි සැලකෙන්නේ. කතාවට කියන්නේ ඒ සඳහා “ හමුදාවක් සහ බැංකුවක් ” අවශ්‍ය බවයි. නමුත් “ Low Budget සහ No Budget ” යනුවෙන් පවතින සම්මතයන් දෙකකුත් මිල අධික ප්‍රධාන ධාරාවට අමතරව පවතිනවා. ඒ දෙකටත් ලෝකයේ සැළකිය යුතු තරම් හොද ඉඩක් තියනවා. ඒත් එක්කම ඩොග්මේ සිනමාව, ගරිල්ලා සිනමාව, ඇන්ත්‍රෝලොජි සිනමාව වගේ සම්ප්‍රදායන් ගැනත් හොයලා බලන එක සිනමාකාර හීනයක් තියෙන කාට උනත් වටිනවා.

Low Budget , No Budget , High Budget මොනවා උනත් අන්තර්ගතය - ලාභ, දුප්පත් එකක් නම් තව දුරටත් ඔබ චිත්‍රපට කරුවෙක් වෙන්නේ නැහැ.

සිනමා කරුවා මොකද කරන්නේ...?

සකලවිධ හල හැප්පීම් එක්ක සිනමා කරුවා කවුද කියන එක ටිකක් හිතා බැලීම සුදුසුයි.

ඔහුගේ අදහස් ලෝකයේ තමයි චිත්‍රපටිය මුලින්ම තැනෙන්නේ. කතාවේ ඉන්න චරිත පණ ලබනවා. අදාළ පසුතල වල , උචිත ඇදුම් ආයිත්තම් එක්ක ජීවත් වෙනවා. චිත්‍රපට කතාවට හෝ සිද්ධි වලට අදාළ කොන්දේසි එක්ක. දුම්රිය වල , පාලු වීදිවල ඇවිදිනවා. දුක් වෙනවා , සතුටු වෙනවා, හැලහැප්පීම් වලට මුහුණ දෙනවා.වෙනස් වෙනවා........

අන්තිමට ඔහු තම මනස් ලෝකයේ පෙරලි කරපු චරිත- සිද්ධි තම ශිල්පීන් එක්ක ප්‍රතිනිර්මාණය කරනවා. සුදුසු පසුබිම් වල, කැමරා, ආලෝක උපකරණ, මිනිස් ශ්‍රමය එක්ක... අන්න්තිමට දර්ශන කොටස් ගොනු කරනවා. සංස්කරණ උපකරණ පාවිච්චි කරමින්. පසුබිම් හඩ එකතු උනාම එය සම්පූර්ණයි. බලන කෙනා ඉන් රසවින්දනයක් ලබනවා නම් එය පරිපූර්ණයි. එහෙම එක පේලියකකට ලේසියට කිව්වට ඒක සංකීර්ණ ක්‍රියාවලියක්.

එනිසා ,

පුංචියට පටන් ගන්න...

ආරම්භයක් විදිහට හොදම ක්‍රමය තමයි පොඩියට පටන් ගැනීම. කෙටි චිත්‍රපටිය කින්.

කෙටි චිත්‍රපටය යනු.....

බ්ලොග් අඩවියකින්ම විස්තරයක් හමුවුනා.

මෙන්න ලින්ක් එක...

http://rawanputra.blogspot.com/2010/01/premiere-vote-2010-season-3.html

( උපුටා ගැනීම - regret බ්ලොග් ලිපියකින් / Manoj Dharmawardhane )

කැමරා භාවිතය, ආලෝක කරණය, අධ්‍යක්ෂණය ඔය හැම එකටම ලෝකයේ පිළිගත් සම්මතයන් පවතින බව ඇත්ත. නමුත් ඔලුවේ සිනමාත්මක අදහසක් තියනවා නම් ඒ ගැටළු සීරුවට විසදගන්න පුළුවන්.

ඔය සිනමාවේ කතාවක් කියන සම්මත පිළිවෙල. එහි එන කුඩාම ඒකකය shot . එය ලිහාගන්න පුළුවන් විදිහක් තියනවා. CCTV කැමරාව පාවිච්චි කරලා ....

කැමරාව බලාගෙන ඉන්න අතර ඒ ඉස්සරහ දේවල් සිද්ධ වෙනවා. බැංකුවට සෙල්ලම් පිස්තෝල අරන් ඇවිත් කවුන්ටරේ ඉන්න ගෑනු ළමයා බය කරලා සල්ලි අරන් යනවා..... ඒ සිද්ධ වුනු විදිහ. ඊ ලගට අපි එය සිනමාවට හරියන විදිහට සිද්ධ කරනවා. එතකොට ....,

අපි CCTV කැමරාව ගලවලා අතට ගන්නවා.

දොරටුවට ඇතුලෙන් අල්ලගෙන ඉදලා මංකොල්ල කන කෙනාට දොර ඇරගෙන ඇවිත් සාමාන්‍ය ගනුදෙනු කරුවෙක් වගේ කැමරාව පහු කරගෙන යන්න කියනවා. (අපේ පලවෙනි Shot එක හරි.)

කවුන්ටරයට කිට්ටු තැනක CCTV කැමරාව බිමින් තියනවා. මංකොල්ල කරුවට රූපරමුට ඇතුල්වෙලා කවුන්ටරේ පැත්තට යන්න කියනවා. (දෙවැනි shot එක)

බලන කෙනාට ( ප්‍රේක්ෂකයාට ) එන කෙනා ගැන දැන් විශේෂයක් තියනවා ... උසට උසේ අමුත්තෙක් කැමරාව පහුකරගෙන යනවා. සෘජු තීරණයක් සහිතව කල්පනා බරව. ඒකෙ විදිහ රගපාන කෙනාට අනුව වෙනස් වෙනවා .ඒ හැම අවස්ථාවකම , එය ඔබට හරියන විදිහට වෙනස් කරගන්න ඔබට පුළුවන්..

කැමරාව කවුන්ටරයට මෙපිටින් තියනවා. ගෑනු ළමයාගේ මුහුණේ ඉරියවු සමීපව පෙනෙන ගානට ... පටි ගත කරන අවස්ථාවේ කියනවා තමන්ගේ කාර්යයේ තත්පර ගානක් ඉදලා ගනුදෙනු කරුවා දිහා බලන්න කියලා.... බලාගෙන ඉන්න ඕනෑ කාලය තත්පර ගාන, ස්වරූපය සියල්ල පිළිබද තීරකයා ඔබ, සිනමා කරුවා වශයෙන්..... (ඒ තුන්වෙනි shot එක)

කැමරාව කවුන්ටරයට ඉහළින් කෙලින්ම එල්ල කරනවා.. ටිකක් ලංකරලා , මංකොල්ල කරුවාගේ අත මුදල් ස්ලිප් එක එක්ක හරියටම රූප රාමුවට එන විදිහට ඇතුල් කරන්න කියනවා. වෙවුලන ඇගිලි එක්ක. (හතර හරි )

කලින් ප්‍රමාණයට වඩා කැමරාව කවුන්ටරේ ඉන්න ගෑනුළමයාට කිට්ටුවෙන් තියනවා (තුන්වෙනි shot එක). ස්ලිප් එක ගන්න අත දිගුකරන කොටම බය වෙන්න කියනවා . අමාරුවෙන් කෙළ ගිලින ගමන් තව දුරටත් බයෙන් සිලිප් එක තියන තැන බලා ඉන්න කියනවා....... (Shot අංක 5)

දිගට නොගියට Shot එකින් එක ඇමිණිලා චිත්‍රපටය ගෙතෙන විදිහ තරමක් පැහැදිලි ඇති.......